اینجا ادامه‌ای بر سفری است که در دوره‌ی پیشین آغاز شد—سفری از قلمرو پدیدارشناسی، جایی که بدن به‌عنوان بستر تجربه‌ای زیسته و جنسینگی همچون پیوندی پویا میان سوژه و جهان ظاهر می‌شود، به قلمرو هستی‌شناسی، جایی که جنسینگی نه صرفاً یک ویژگی زیستی یا روان‌شناختی، بلکه گسستی بنیادین در ساختار هستی مفهوم‌پردازی می‌شود.

در این دوره‌ی جدید، مفاهیم کلیدی بررسی‌شده در دوره‌ی پیشین با عمق و گستره‌ی بیشتری کاویده خواهند شد. از تأملات مرلو-پونتی بر ادراک اروتیک تا تحلیل‌های فروید و لکان درباره‌ی ساختار میل، زبان و ناآگاه، ما مسیرهای تازه‌ای را برای درک شکاف‌ها و پیوندهای میان سوژه، جنسینگی و معنا دنبال خواهیم کرد.

این دوره، بر آن است تا پرسش‌های پیشین را گسترش داده و به لایه‌های تازه‌ای از ارتباط میان جنسینگی، اخلاق، سیاست و ساختارهای زبانی بپردازد. آیا جنسینگی، همان‌طور که در نظریه‌ی لکان مطرح می‌شود، بازنمایی فقدانی بنیادین است، یا امکانی برای بازاندیشی در پیوندهای انسانی، قدرت و معنا؟ چگونه می‌توان از این گسست به‌عنوان امکانی برای اندیشیدن به مرزهای اندیشه، زبان و هستی بهره برد؟

در ادامه‌ی مسیری که آغاز شد، این دوره پلی خواهد بود میان پدیدارشناسی، هستی‌شناسی و روانکاوی، تا امکان‌های تازه‌ای برای تفکر درباره‌ی سوژه، دیگری و شکاف‌هایی که زندگی و معنا را شکل می‌دهند، گشوده شود. اینجا نه پایانی بر بحث، بلکه آغازی برای تعمیق بیشتر و گفت‌وگویی خلاقانه خواهد بود.