بهنام اکبری

بهنام اکبری

دکتری فلسفه
دکتر بهنام اکبری، متولد 1357 در رشت، فیلسوف و پژوهشگری است که عمده فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی ایشان بر روی فلسفه غرب، به‌ویژه فلسفه قرون وسطی متمرکز شده است. تحصیلات کارشناسی: زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران کارشناسی ارشد: فلسفه غرب، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز دکترا: فلسفه، دانشگاه شهید بهشتی تهران سوابق شغلی استادیار: تدریس دروس فلسفه در دانشگاه‌های پیام نور منجیل، شهید بهشتی تهران و مدرسۀ مجازی تردید آثار منتشر شده کتاب‌ها دربارۀ آکویناس: بررسی جامع اندیشه‌های توماس آکویناس، فیلسوف بزرگ قرون وسطی دربارۀ وحدت عقل در ردّ ابن‌رشدیان: تحلیل نقدهای آکویناس بر نظریه وحدت عقل ابن رشد درباب دوستی، لایلیوس: بررسی مفهوم دوستی در فلسفه کلاسیک فلسفه و الهیات در سده‌های میانه: مطالعه جامع بر فلسفه و الهیات قرون وسطی تاریخ فلسفۀ غرب، جلد 3، فلسفۀ قرون وسطی: جلد سوم از سه‌گانه تاریخ فلسفه غرب، با تمرکز بر دوره قرون وسطی مقالات دربارۀ وحدت عقل آکویناس: مقایسه دو تفسیر متفاوت از فلسفه ارسطو در اندیشه آکویناس خاستگاه‌های فلسفۀ دین در ادیان ابراهیمی: نقدی بر کتاب فیلون اسکندرانی به‌عنوان بنیان‌گذار فلسفه دینی بنیادهای فلسفه و کلام مسیحی: تحلیل جامع کتاب «جامع الهیات» اثر توماس آکویناس نظریۀ تشابه سوآرز و قرابت آن با اشتراک معنایی: بررسی نظریه تشابه در فلسفه سوآرز و مقایسه آن با نظریه اشتراک معنایی حوزه‌های تخصصی فلسفه غرب، به‌ویژه فلسفه قرون وسطی اندیشه‌های توماس آکویناس فلسفه دین تاریخ فلسفه
اکبر جباری

اکبر جباری

پژوهشگر حوزۀ فلسفه
اکبر جباری، پژوهشگر ایرانی در حوزه‌های فلسفه، ادبیات و عرفان، متولد ۱۳۵۲ در زنجان است. وی فارغ‌التحصیل دانشگاه میسور هند بوده و آثار متعددی در حوزه‌های تخصصی خود به رشته تحریر درآورده است. زمینه‌های پژوهشی: فلسفه (با تأکید بر فلسفه وجودی و فلاسفه‌ای چون هایدگر) ادبیات فارسی و تطبیقی عرفان علوم قدیمه فرهنگ و جامعه آثار منتشر شده: حکمت صامت: این اثر نخستین گام استاد جباری در ورود به عرصه نشر بوده و به بررسی مفاهیم عمیق عرفانی می‌پردازد. اقبال در آیینه اشعارش: در این کتاب، شاعر بزرگ پاکستان، اقبال لاهوری، از زاویه‌ای فلسفی مورد تحلیل قرار گرفته است. پرسش از وجود: با تمرکز بر کتاب «وجود و زمان» هایدگر، به یکی از مهم‌ترین پرسش‌های فلسفی یعنی مسئله وجود پرداخته است. تأملاتی در مبادی علوم قدیمه: در این اثر، به بررسی ریشه‌های فلسفی و معرفت‌شناختی علوم قدیمه پرداخته شده است. تأملاتی پدیدارشناسانه در معنای فرهنگ: با رویکردی پدیدارشناختی، به تحلیل مفهوم فرهنگ و جایگاه آن در زندگی انسان پرداخته است. سلطان بی‌نشان: مجموعه‌ای از دو نمایشنامه فلسفی با رویکردی حکمی است. دربارهٔ شعر: در این کتاب، به بررسی شعر شاعران بزرگ فارسی‌زبان از فردوسی تا معارف پرداخته شده است. فلسفه، تکثیر، جنسیت: این کتاب به بررسی مفاهیم فلسفی جنسیت و جایگاه آن در جامعه می‌پردازد. درآمدی بر اصول فقه فِتیانی: در این اثر، به یکی از مکاتب فقهی اسلامی پرداخته شده است. دین تاریخی: به بررسی دلایل انحطاط تمدن اسلامی پرداخته و در واقع تکمیل‌کننده مباحث کتاب «درآمدی بر اصول فقه فِتیانی» است. دازاین‌کاوی: با تمرکز بر آثار هایدگر، به یکی از مهم‌ترین روش‌های روان‌درمانی وجودی پرداخته است. درآمدی بر جان‌شناسی اگزیستانسیال مارتین هایدگر: در این کتاب، به بررسی مفهوم جان و جایگاه آن در فلسفه هایدگر پرداخته شده است. زبان، گفت‌وگو، حقیقت: در این اثر، به بررسی نقش زبان در شکل‌گیری اندیشه و حقیقت پرداخته شده است. ترجمه کتاب سمینارهای سولیکون مارتین هایدگر: این اثر، ترجمه‌ای از یکی از مهم‌ترین آثار هایدگر است که توسط استاد جباری به فارسی برگردانده شده است. افتخارات و فعالیت‌ها: فارغ‌التحصیل دانشگاه میسور هند عضو هیئت علمی چاپ آثار متعدد در حوزه‌های فلسفه، ادبیات و عرفان ارائه مقالات در کنفرانس‌های داخلی و بین‌المللی
نصرالّله حکمت

نصرالّله حکمت

دکترای فلسفه
دکتر نصرالّله حکمت زادۀ 1334 شهرری است. او تصحیلات حوزوی را تا سطح خارج فقه و اصول گذراند اما از کسوت روحانیت درآمد و در مقطع کارشناسی تا دکترا در رشتۀ فلسفۀ دانشگاه تهران ادامۀ تحصیل داد. سرانجام در سال 1373 موفق به اخذ درجۀ دکترای فلسفه از این دانشگاه شد. نصرالله حکمت با نگرشی نو نسبت به فلسفۀ اسلامی که حوزۀ تخصّصی او می‌باشد و با تأکید بر فلاسفه‌ای چون فارابی، عامری نیشابوری، ابن سینا، سهروردی و ابن‌عربی تقسیم‌بندی‌های موجود در تاریخ فلسفۀ اسلامی مبنی بر مشائی یا اشراقی بودن فلاسفۀ اسلامی را قبول ندارد و به‌طور کلی فلاسفۀ ایرانی-اسلامی را دارای روشی کاملاً جدا از فلسفۀ یونان می‌داند. نیز با شرح و تفسیر مستشرقان از فلسفه و عرفان اسلامی مخالفت جدی دارد. وی به‌طور جدی به نقد منطق ارسطویی می‌پردازد. آثار حکمت به دو بخش اصلی تقسیم می‌شوند؛ بخشی دیدگاه‌های فلسفی خود اوست مانند «تأمّلی در فلسفۀ تاریخ عقل»، «فلسفۀ ادبیات میخانه» و «مسئله چیست» و بخشی دیگر نیز توضیح و بیان دیدگاه‌های فلاسفۀ اسلامی که بخش اعظم کتابهای وی را تشکیل می‌دهد. وی همچنین استاد فلسفۀ بازنشستۀ دانشگاه شهید بهشتی است.
سروش دباغ

سروش دباغ

دکترای داروسازی و فلسفه
دکتر سروش دباغ زادۀ 1353 تهران است. تحصیلات خود را در رشته‌های داروسازی و فلسفه در دانشگاه‌های تهران و تورنتو و واوریک گذرانده است. او همچون پدرش دکتر عبدالکریم سروش عضوی از جریان روشنفکری دینی محسوب می‌شود. سروش دباغ بیشتر در زمینۀ فلسفۀ تحلیلی، فلسفۀ اخلاق و فلسفۀ دین و ویتگنشتاین مشغول تألیف و ترجمه بوده است. ایشان در دانشگاه‌های شهید بهشتی، تربیت مدرس، و موسسۀ پژوهشی حکمت و فلسلۀ ایران نیز تدریس کرده‌اند. او از شهریور ۱۳۹۰ تا مرداد ۱۳۹۵، دوره پسادکتری خود را در دپارتمان مطالعات تاریخی دانشگاه تورنتو گذراند و هم‌اکنون در آن دانشگاه مشغول پژوهش است و کلاس‌هایی در بنیاد سهروردی پیرامون تاریخ اندیشۀ معاصر ایران و تاریخ فلسفۀ غرب به زبان فارسی برای ایرانیان مقیم کانادا برگزار می‌کند. در همین دوره در رشتۀ روان‌شناسی نیز درس خواند و در کنار فلسفه وارد گسترۀ روان‌درمان‌گری شد. دباغ از شخصیت‌هایی چون مولوی، جان هیک، علی شریعتی، سهراب سپهری، داستایوفسکی، کانت و ویتگنشتاین تأثیر پذیرفته است.